Po trzecim rozczarowującym sezonie The Affair pisałam, że kolejną odsłonę serii z obejrzę, ale już nie z miłości, a raczej z sentymentu. Do czwarej części zasiadłam bez większych oczekiwań. I słusznie.

Noah przenosi się do Kalifornii, by być bliżej dzieci i rozpoczyna pracę w nowej szkole. Nie jest typem samotnika, więc szybko nawiązuje gorący romans. Nową partnerką Sollowaya jest dyrektorka szkoły – nie tylko jego przełożona, ale również matka utalentowanego ucznia, któremu mężczyzna pomaga w wyborze uniwersytetu.

Początkowo wątek ciemnoskórego nastolatka wydaje się być doklejony trochę na siłę do postaci Noah, jakby twórcy bardzo starali się stworzyć głębszy, społecznie ważny kontekst, ale po kilku odcinkach wszystko nabiera sensu. Muszę przyznać, że fragmenty z udziałem nauczyciela i jego ucznia oglądało się ze sporą satysfakcją, zwłaszcza w końcówce sezonu, gdy los łączy ich z Colem.

Z zainteresowaniem śledziłam również przygody Helen. Kobieta wraz z dziećmi przeprowadza się do Kalifornii w związku z awansem Vica. Ale tamtejsze powietrze najwyraźniej jej nie służy. Chodzi na terapie, próbuje znaleźć nowych przyjaciół i sens w życiu. Niespodziewanie jej świat wywraca się do góry nogami.

Hagai Levi i Sarah Treem już nie raz podejmowali ryzykowne rozwiązania fabularne, czasem nawet ocierające się o styl telenowelowy. Pomysł z nagłą chorobą partnera Helen, mieści się w tej kategorii. Ale dość oklepany zwrot akcji twórcy rewanżują wnikliwą analizą sytuacji. Udaje im się ciekawie pokazać jak ekstremalne sytuacje wpływają na trwałość związku, zwłaszcza gdy bohaterowie podejmują kontrowersyjne, a czasem bardzo egoistyczne decyzje. Wątek zgrabnie dopełniają sceny wyjaśniające bliskie relacje Vica z zaborczymi rodzicami.

Cole rozdarty między miłością do obecnej i byłej żony, szuka odpowiedzi na nurtujace go pytania dotyczące przyszłości. Za namową matki i zgodą Luisy, wyrusza w podróż. Podąża śladami swojego ojca i odkrywaja tajemnicę jego pozamałżeńskiego romansu. Trzeba uzbroić się w cierpliwość, by dotrwać do momentu, aż Lockheart przejrzy na oczy i zdecyduje z kim chce spędzić resztę życia. Gdy to jednak nastąpi widzów czeka prawdziwy emocjonalny rollercoaster. Takiego obrotu sprawy chyba najwierniejsi widzowie nie mogli się spodziewać.

Tymczasem Alison próbuje ułożyć sobie życie, koncentrując się głównie na pracy zawodowej. Ale niespodziewanie na horyzoncie pojawia się przystojny Ben. Romans nie trwa długo, gdyż na jaw wychodzi sekret mężczyzny. Załamana miłosnym niepowodzeniem, Alison szuka pocieszenia u byłego męża, Noah.

Trudno oprzeć się wrażeniu, że to właśnie postać Alison od jakiegoś czasu sprawia twórcom najwięcej problemu. Dopóki bohaterka znajdowała się na wspólnej orbicie oddziaływań ze swoimi byłymi partnerami – Colem i Noah, fragmenty z jej udziałem oglądało się z zaangażowaniem. Gorzej, gdy twórcy próbują ułożyć jej życie z dala od eks-mężów. Najbardziej szkoda Ruth Wilson, która z sezonu na sezon ma coraz mniej ciekawych scen do zagrania. W czwartej odsłonie tylko jeden odcinek z udziałem brytyjskiej aktorki można zaliczyć do udanych.

Produkcja stacji Showtime szturmem zdobyła szczyt mojej osobistej listy ulubionych seriali obyczajowych po bardzo mocnym pierwszym i drugim sezonie. Niestety, od trzeciego sezonu z serialem dzieje się źle. Scenarzyści najwyraźniej nie mają pomysłów na kontynuowanie wciągającej opowieści o czwórce bohaterów wplątanych w sieć wzajemnych relacji. To, co jeszcze dwa lata temu było ciekawe, zaskakujące i seksowne. Jest teraz w przeważającej części … nudne. W czwartym sezonie jest ciut lepiej niż w poprzednim. Ale to wciąż zbyt mało. Aż strach pomyśleć, co będzie w piątej, finałowej odsłonie The Affair, zaplanowanej na 2019.

(M.)