Stanisława Celińska to aktorka totalna. Zachwyca u Warlikowskiego i u Wajdy. To także artystka  z dużym doświadczeniem w śpiewaniu, w końcu swoją karierę zawdzięcza występowi w 1969 roku w Opolu (Ptakom podobni). Po drodze były jeszcze liczne występy, w tym przed wrocławską publicznością ze znakomitym  Songiem sprzątaczki. Teraz Celińska powróciła do Wrocławia, ponownie na Przegląd Piosenki Aktorskiej, choć tym razem towarzyszyli jej muzycy i to nie byle jacy, bo Royal String Quartet i pianista, Bartek Wąsik. Wspólnie wykonali utwory o Warszawie, zgromadzone na płycie Nowa Warszawa, wydanej pod patronatem Teatru Nowego, Krzysztofa Warlikowskiego.

Takiemu głosowi i aranżacjom muzycznym nie potrzeba nadzwyczajnej scenografii ani oprawy, dlatego scena Teatru Polskiego, pozostała praktycznie naga. Nawet aktorka wyszła na scenę skromnie ubrana. Bo to piosenka i Warszawa miała dziś błyszczeć, a artyści mieli za zadanie tylko jej  w tym pomóc. I rzeczywiście tak się stało. Koncert rozpoczął się, podobnie jak płyta, utworem instrumentalnym Warszawa autorstwa Davida Bowie’go. Potem głos zabrała Pani Stanisława. I choć Warszawa, zespołu T.Love została wyrecytowana przez aktorkę to w połączeniu z przepiękną i nastrojową muzyką była niezwykle poruszająca. Smyczki Royal String Quartet nadały znanej melodii  zupełnie inny, bardziej refleksyjny charakter. Gdy aktorka recytuje: Za oknem zimowo zaczyna się dzień/ Zaczynam kolejny dzień życia/ Wyglądam przez okno, na oczach mam sen/ A Grochów się budzi z przepicia/ Wypity alkohol uderza w tętnice/ Autobus tapla się w śniegu/ Zza szyby oglądam betonu stolicę/ Już jestem na drugim jej brzegu, publiczność jak zaczarowana wsłuchuje się w jej tekst i myślami przenosi się do stolicy. Bo aktorka, jak żadna inna ma prawo opowiadać o Warszawie tak prawdziwie i przejmująco. W końcu to jej rodzinne miasto, które pamięta jeszcze z czasów powojennych, zniszczone i smutne.  Kolejne utwory były jeszcze bardziej przejmujące. W Warszawo ma, Balu na Gnojnej czy Całej Warszawie ma się wrażenie, że aktorka wyśpiewała całą swoją miłość do tego miasta. Nie zawiodły również najbardziej znane warszawskie utwory, Sen o Warszawie, Czesława Niemena, Taka Warszawa, Beaty Kozidrak czy Tango Warszawo, Stanisława Sojki które wybrzmiały w zupełnie odmienionych, ale jakże ciekawych aranżacjach. Wrocławska publiczność przez półtorej godziny, jak zahipnotyzowana słuchała  ujmującego głosu Celińskiej i przepięknych smyczków kwartetu. Za piękne doświadczenie muzyczne zasłużenie odwdzięczyła się artystom owacjami na stojąco.