Jack uczy się pływać to niezwykle udany debiut reżyserski aktora, Philipa Seymoura Hoffmana. Ta prosta historia miłosna o słodko-gorzkim zabarwieniu, na długo pozostaje w pamięci.

Jack uczy się pływać było pierwotnie sztuką teatralną, napisaną, podobnie jak scenariusz filmu, przez Roberta Glaudiniego, i graną z sukcesem przez kilka sezonów na off-Broadwayu. Zarówno na deskach teatru, jak i w filmie zagrali ją ci sami aktorzy, Philip Seymour Hoffman (Jack), John Ortiz (Clayde), Daphne Rubin-Vega (Lucy). Do filmowej wersji dołączyła urocza Amy Ryan (Connie), która uprzednio zachwyciła w debiucie reżyserskim Bena Afflecka, Gdzie jesteś Amando?. Niezawodny okazał się również Philip Seymour Hoffman, który głównie za sprawą swojej aparycji zapewne nigdy nie będzie miał okazji zagrać amanta. Ten postawny mężczyzny z wyraźnie zaokrąglonym brzuszkiem od lat z powodzeniem gra rolę popaprańców i dziwaków.

Czterdziestoletni Jack pracuje jako kierowca limuzyny. Jest nieśmiały, wycofany i całkowicie nieporadny życiowo. Pracę oraz dach nad głową zapewnia mu wuj, zaś Clyde, przyjaciel i współpracownik, swata go z dziewczynami. Nie wiemy co ukształtowało osobowość Jacka (może miał nieszczęśliwe dzieciństwo, może przeżył jakiś dramat?), reżyser nawet na chwilę nie pozwala na zajrzeć do przeszłości chłopaka. Jack jest trochę na bakier z modą (choć na randkę ubiera się w imię zasady: Dress for success), swoje mizerną blond czuprynę splata w dready (jak jego ulubieni muzycy reggae). Małomówny, w zakłopotaniu każde zdanie poprzedza zdradzające go Yeah… uhuh!Dzięki wspaniałym przyjaciołom Clyde’owi i Lucy, Jack poznaje Connie, pracownicę domu pogrzebowego. Dziewczyna jest podobna do niego, spokojna, nieśmiała. Na pierwszym spotkaniu Connie wspomina, że chciałaby popływać z nim łódką. Problem w tym, że Jack nie umie pływać. Ale jest zima, więc kawał czasu, by nadrobić zaległości. Clyde zaczyna uczyć kumpla pływać, a dodatkowo załatwia mu profesjonalne lekcje gotowania, by mógł zabłysnąć przed Connie. Uczucie tych dwojga kiełkuje, ale jednocześnie wypala się miłość Clyde’a i Lucy silnie pokiereszowana przez zdrady.

Jack uczy się pływać, to kolejna amerykańska, niskobudżetowa produkcja, która chwyta za serce. Nie ma tu zwrotów akcji, ludzkich dramatów, ani portretów psychologicznych, jest za to jakże trafna i nieco smutna w swoim przekazie obserwacja współczesnych relacji międzyludzkich.

________________________

tekst: Magdalena

Jack uczy się pływać (Jack goes boating)
Reżyseria: Philip Seymour Hoffman
Obsada: Philip Seymour Hoffman, John Ortiz, Amy Ryan, Daphne Rubin-Vega
USA, 2010