Tęgawy 30-latek w wymiętej bluzie spędza cały boży dzień przed telewizorem. Mieszka z matką, nie ma pracy ani dziewczyny. Jego brat żonaty od kilku lat, właśnie został szczęśliwym posiadaczem Porsche. Kto w tym braterskim układzie jest nieudacznikiem? Każdy zapewne wskaże pierwszego mężczyznę, ale historia dowodzi czego innego i na tym polega jej przewrotność.

Idąc do kina na Jeff wraca do domu spodziewałam się lekkiej, zabawnej historyjki, a dostałam wzruszającą opowieść o zagmatwanych relacjach rodzinnych, o potrzebie miłości, zrozumienia, o potrzebie komunikacji. Trochę nietrafiony i mylący uważam tytuł polskiego dystrybutora (choć przy tłumaczeniu Dirty Dancing, przez które rzesze nastolatek nie mogły obejrzeć filmu ze słowem na „S” w tytule, to wciąż „mały pikuś”). Chodzi o to, że główny bohater wcale do domu nie wraca, tylko generalnie się z niego nie rusza, zatem angielskie Jeff, who lives at home pasuje jak ulał, a polski tytuł, jak kwiatek do kożucha.

 Matka Jeffa zmusza syna, by chociaż w dzień jej urodzin zrobił coś dla niej i pojechał po klej do miasta, by naprawić okiennicę. Jeff, który niechętnie opuszcza swój azyl, postanawia jednak spełnić prośbę matki. W tym miejscu należy jednak wspomnieć o rzeczy istotnej dla przebiegu fabuły, otóż chłopak jest wielkim fanem filmu Znaki, wierzy że wszystko co się dzieje, niezależnie czy mamy na to wpływ, czy nie, ma w sobie ukryty cel. Jak się dowiadujemy później, w trakcie braterskiej kłótni i przepychanki, ten sposób pojmowania świata nie pojawił się znikąd, tak oto chłopak tłumaczył sobie przedwczesną utratę ojca. Ale wracając do fabuły… telefon od matki z prośbą o zakup kleju, poprzedza telefon od nieznajomego, który szuka Kevina. Imię Kevin od tego momentu mocno siedzi w podświadomości Jeffa, początkowo nawet zdaje się to sprowadzać na chłopaka nieszczęścia (towarzystwo z boiska spuszcza mu łomot i okrada). Ale jak się zaraz okazuje te wydarzenia doprowadzają go do przypadkowego (Jeff pewnie, by się nie zgodził z tym określeniem) spotkaniem z bratem i uwikłają go w kryzys małżeński Pata. Czy to tylko przypadek…zaczynamy się zastanawiać…a może tak, jak dziewczynka w filmie Znaki uratowała rodzinę, taką samą rolę ma odegrać Jeff?

Fabuła filmu toczy się wokół trzech wątków: wspomnianego Jeffa ( w tej roli Jason Segel, znany zwłaszcza jako Marshall z serialu Jak poznałem waszą matkę), jego brata Pata (Ed Helms) i ich matki (Susan Sarandon). Relacja braterska jest oparta na zasadzie kontrastu. Pewny siebie Pat to typ cwaniaka, który zraża do siebie wszystkich, ale to Jeff, poczciwy, budzący zaufanie chłopak, często ratuje sytuację. To on bez problemu przekupuje kelnerkę w restauracji, by posadziła go przy odpowiednim stoliku, podczas gdy Pat nie radzi sobie z mężczyzna w recepcji hotelu, w którym zatrzymała się jego żona, by oddać się rozkoszom cudzołóstwa. Pat nie potrafi nawet przyzwoicie załatwić sprawy z właścicielami posesji, na której rozbija się swoim nowym autem, właściciele są gotowi wezwać policję i miękną dopiero za sprawą drugiego z braci. Ale zasługi Jeffa dla Pata są znacznie większe. Obok wątku rodzeństwa, w zasadzie niezależnie, rodzi się historia ich matki. Sharon straciła męża, czuje się staro i nieatrakcyjnie, życie rodzinne przestało ją cieszyć, dzieci rozczarowały (na biurku służbowym zamiast trzymać zdjęcie z uśmiechniętymi twarzami synów, trzyma obrazek z wodospadem). Gdy w biurowym zaciszu uwodzi ją tajemniczy wielbiciel, życie znowu nabiera rumieńców. I choć adorator nie jest rycerzem na białym koniu, to kobieta zaczyna rozumieć, że w życiu należy się jej odrobina szaleństwa, tak jak każdemu, niezależnie od metryki.

Reżyserzy filmu, rodzeństwo: Mark Duplass i Jay Duplass serwują nam ponad godzinną dość banalną opowieść z jeszcze bardziej banalnym zakończeniem. Ale jakimś cudem film się broni, bo pod tym zwyczajną historią kryje się szczera prawda o nas samych. A taką prawdę najlepiej opowiada się na wesoło.

_____________________

tekst: Magdalena

Jeff wraca do domu (Jeff, who lives at home)
Reżyseria:  Mark Duplass i Jay Duplass
Obsada:  Jason Segel, Ed Helms, Susan Sarandon, Judy Greer, Rae Dawn Chong
USA, 2011
3. American Film Festival, Wrocław 2012