Ten one-man show to zupełnie inny wymiar teatru. Efektowna, nowoczesna, pomysłowa forma pozwala jednej aktorce poprowadzić historię rozpisaną na 26 postaci. 

Australijski reżyser, Kip Williams (nazwisko warte zapamiętania), precyzyjnie buduje sceny z użyciem gry na żywo, streamingu i prerecordingu, prezentując przekaz na kilku monitorach zamontowanych nad sceną. Często w jednej scenie wykorzystuje wszystkie trzy metody, co pozwala aktorce grać jednocześnie kilka postaci. 

Ten spektakl to pokaz precyzji zespołu. Pięciu operatorów kamer i aktorka nie mogą pomylić kroków wyuczonej choreografii. Mały błąd i przedstawienie wisi na włosku. Na naszym pokazie skończyło się na kilkuminutowej przerwie, po tym jak jeden z monitorów zaczepił o część ruchomej scenografii. Ekipa szybko poradziła sobie z problemem, a Sarah Snook wracając do roli żartobliwie rzuciła: „zapomnijcie, że to się w ogóle wydarzyło”.

Współczesna wersja dramatu Oscara Wilde’a jest szybka, kolorowa, queerowa. Pomysłowa scenografia buduje olśniewający świat artystycznej społeczności Londynu. Wystylizowani bohaterowie w barwnych kostiumach spoglądają z ekranów monitorów, niczym modele z portretów z National Gallery. Choć estetyka przedstawienia nawiązuje do XIX wieku, to ciesząca oko, kampowa stylistyka, spodoba się młodej publiczności, która spędza czas na Instagramie (nawet jeśli w jeden ze scen uderza w kult perfekcyjnego wizerunku, który ta platforma często promuje).

Sarah Snook jest fantastyczna. Charyzmatyczna, figlarna, niezwykle plastyczna. Czasem można zapomnieć, że to tylko jedna aktorka na scenie tworzy cały ten katalog osobowości. 

Theatre Haymarket Royal, do 11 maja