Młody nazista Teppo (Peter Franzén) na zabój zakochuje się w pewnej kelnerce o imieniu Sari (Laura Birn). Typowe love story – pomyślimy. Niezupełnie! Już za chwilę scenarzysta Aleksi Bardy szykuje nam niespodziankę. Dziewczyna ma dziecko z poprzedniego związku … czarnoskórego Rhamadhani (Yusufa Sidibeh). Zagorzały nazista i czarnoskóry chłopak pod jednym dachem to prawdziwa mieszanka wybuchowa. Czy miłość jest w stanie ugasić pożar wzajemnej nieufności i nienawiści? Na to pytanie w błyskotliwy sposób odpowiada Dome Karukoski, reżyser filmu Serce Lwa.

Teppo to typ faceta, z którym lepiej nie zadzierać. Mięśni używa częściej niż głowy. Łysej głowy, bo chłopak jest liderem lokalnej grupy skinów walczących o „białą Finlandię”. Przy czym walka zazwyczaj polega na napadaniu na osiedla Cyganów, prześladowaniu imigrantów pracujących w barach i budkach z fast foodem. Gdy okazuje się, że ukochana głównego bohatera jest mamą ciemnoskórego dziecka, ten deklaruje: to kim jestem i co popieram, sprowadza się do jednej rzeczy – honoru. A nie rasy. Mężczyzna nie ma jednak odwagi wypowiedzieć tych słów w obecności kumpli, ukrywa przed nimi przyszywanego syna i jak gdyby nigdy nic, nadal uczestniczy w akcjach grupy. Po jednej z nich pijany w sztok mówi do siebie: Składam się tylko z gówna. A reszta to szczyny. Chce zrezygnować z etatu ojca, ale los decyduje inaczej. Sari trafia do szpitala, a mały pod wyłączną opiekę Teppo. Sprawy się komplikują, gdy w domu pojawia się niezapowiedziany gość – niezrównoważony Harri (Jasper Pääkkönen), który nie potrafi zrozumieć nagłej przemiany starszego brata.