Niektórzy mogą kręcić nosem, że to Makbet przekombinowany, bo widzowie muszą używać słuchawek w czasie całego przedstawienia. Według mnie ten ryzykowny pomysł sprawdził się wyśmienicie. Bo, gdy David Tennant szepcze do ucha swoje okrutne myśli, to ciarki przechodzą po całym ciele…

Wykorzystanie dźwięku binauralnego daje złudzenie jakby widz był w samym centrum akcji: nad głowami kraczą kruki, sztylety spadają na ziemię z metalicznym brzękiem, w tle słychać folkowe melodie… Przy mocno pociętej wersji dramatu (niecałe 2 godziny), dźwięk w słuchawkach pozwala zaprezentować więcej elementów w krótszym czasie, dla przykładu: trzy czarownice nigdy nie pojawiają się na scenie, ich przepowiednie słychać tylko w słuchawkach jakby były tylko głosami w głowie głównego bohatera. Dźwięk 3D pozwolił również na ograniczenie scen przemocy do minimum, wystarczy krzyk ofiary Makbeta w słuchawkach, czy dźwięk łamanych kości, by poczuć skalę okrucieństwa. Aktorzy mogą używać niższych rejesterów, knuć i szeptać do ucha, a widz wyłapie wszystko …nawet myśli bohatera.

Pomysł z słuchawkami jest znakomity, ale jestem przekonana, że gdyby Max Webster wystawił szkocką sztukę w tradycyjnej formie, wcale nie oceniłabym jej gorzej. Ta wersja ma bowiem bardzo dużo do zaoferowania.

Imponująca jest oprawa wizualna przedstawienia, choć zaskakująco prosta. Pusta scena zmienia się ponurą arenę okrucieństwa dzięki ciekawej aranżacji światła. Wśród gęstych kłębów dymu i folkowych dźwięków czai się zło.

Tennant jest intrygującym Makbetem, żądnym krwi i władzy, bezlitosnym, zepsutym. Skoro przepowiednie czarownic to głosy jego głowie, to oznacza, że on jest architektem całego bestialstwa, nikt go do popełnienia zbrodni nie namówił. W tej interpretacji, ubrana na biało, Lady Makbet (Jasmin Hinds – pod nieobecność Cush Jumbo) nie jest mózgiem operacji, za to szybko staje się głosem sumienia. Na wzmiankę zasługuje Jatinder Singh Randhawa w roli Portera, który w przewrotny sposób burzy czwartą ścianę, nawiązując kontakt z publicznością kontakt niczym komik w czasie stand-upu.

Harold Pinter Theatre, do 14 grudnia

W przyszłym roku tytuł pojawi się również w kinach.